"Neue Deutsche Todeskunst"

De term "Neue Deutsche Todeskunst" "Nieuwe Duitse kunst van de dood", kortweg NTD worden aangegeven door ongeveer 1990 van de bol Dark Wave bands die zingen in het Duits. De naam komt van de ironische Neue Deutsche Welle nieuwe golf van Duitse muziek, die van punk rock en New Wave is ontstaan, zo genoemd door J. Kramer, een student die schreef over het fanzine, en dan ook in de grote kranten.

NDT naam is gemaakt door een medewerker van het label "Danse Macabre" te classificeren het eerste werk van familieleden Menschsein. Vervolgens Sven freuen, een journalist van de musical "Zillo" Ik gebruik deze term te classificeren andere groepen in dezelfde stijl.

In de late 80's in Zuid-Duitsland begon te lijken dat verenigd bands, melancholische muziek en teksten op een nihilistische poëzie. De muziek werd in toenemende mate in de steekproef opgenomen akoestische instrumenten en met kunstmatig opgewekte, en is gericht op muziek, neoklassieke, Gothic rock of Electro Wave.

De invloeden zijn divers: naast Klaus Kinski interpretaties van werken van de wereldliteratuur, er zijn Einstürzenden Neubauten album als "Hamletmaschine" of "Haus der Lugen. Onder de grote successen van de beweging zijn er titels als" Gottes Tod "door Das Ich (1990), "Verflucht" Familieleden van Menschsein (1991), "Der Ketzer" Lacrimosa (1991) of "Das Ende" van Goethes Erben (1992).