Clockwork Orange

Stanley Kubrick's interpretatie van de beroemde roman van Anthony Burgess is een meesterwerk. Malcolm McDowell levert een slimme, prestaties als Alex, de leider van een kwartet van droogs, een vicieuze groep jonge boeven die hun avonden doorbrengen stelen van auto's, vechten rivaliserende bendes, breken in de huizen, en verkrachten vrouwen. Terwijl andere bestuurders zou gewoon de gewelddadige elementen van een dergelijke film te exploiteren zonder subtekst, Kubrick onderhoudt donker, Burgess's satirisch sociaal commentaar. We kijken Alex transformeren van een "free-roaming" onverlaat in een gevangene die in een regering experiment dat pogingen om criminelen hervorming door middel van een onorthodoxe nieuwe medische behandeling. De vangst, natuurlijk, is dat deze therapie kan worden niets beter dan een snelle genezing en dat alles voor een samenleving geteisterd door welig tierende misdaad. A Clockwork Orange werkt op vele niveaus: het visuele, sociale, politieke en seksuele en is een van de weinige films die maximaal onder herhaalde bezichtigingen. Kubrick presenteert niet alleen kleurrijk pakkende beelden, hij stileert de film ook door het gebruik van klassieke muziek (en elektronische klassieke Wendy Carlos werk) om de gewelddadige scènes, die zelfs vandaag de dag zijn storend in hun weergave van de pure nihilisme te onderstrepen.