Totalitaire kunst

Totalitaire kunst vaak geassocieerd met de communisten en nazi-Duitsland, zijn te vinden in alle soorten van de samenleving. Het heeft zijn wortels in de vroege modernistische avant-garde rond 1920-1940. Er is geen persoonlijke smaak of betrokken eigenbelang, geproduceerd door de kunstenaar het geloof en de visie van het totalitaire regime, die meestal ook richtsnoeren, iets dat niet is meedogenloos geëlimineerd. De kunst kreeg een duidelijke formulering; in Duitsland ging het onder de naam 'De Beginselen van de Führer' en in de Sovjet-Unie onder 'socialistisch realisme'.
Ideologie is de brandstof die deze totalitaire systemen feeds. Als volgetankt kan een enorme kracht alleen vergaat als ze worden verwezenlijkt door een krachtiger systeem (Duitsland '45) of brandstof te verkrijgen opdroogt (Sovjet-Unie). In een totalitair systeem de kunst de functie vervult van het transformeren van de grondstoffen van droge ideologie in de brandstof van de beelden en mythen bestemd voor algemeen verbruik.
Er is een opvallende gelijkenis van totalitaire kunst uit verschillende culturen bijvoorbeeld maoïstische China en het fascistische Italië. De gelijkenis is te wijten aan de politieke leiders niet leiden door persoonlijke smaak, maar door politieke instinct en de eisen van de ideologische strijd.